Als klein meisje hoorde ik het vaak: “Wat ben jij lief.” Het klonk als een compliment, maar voelde als een grens. Hoe kon ik lief zijn zonder me zwak te voelen? Jaren later, met een eigen bedrijf en een flinke dosis ervaring, hoorde ik het weer: “Je bent veel te lief.” Die woorden bleven aan me knagen, alsof mijn zachtheid een teken van falen was.
Respect als kracht: hoe luisteren sterker maakt
De scherpe geur van koffie vulde de vergaderruimte toen ik ooit een medewerker apart nam voor een gesprek. Ze had een grens overschreden, niet alleen bij mij maar ook bij anderen. Terwijl buiten de regen zachtjes tegen de ramen tikte en de sfeer om te snijden was, keek ik haar recht aan. Mijn stem was kalm, mijn woorden oprecht. Geen publieke confrontatie, geen geschreeuw. Gewoon een gesprek. Ik legde uit hoe haar gedrag op anderen overkwam. Ze was emotioneel, maar bood haar excuses en verbetering aan. Toch hoorde ik later dat mijn aanpak “soft” werd genoemd. Ze hadden verwacht dat ik haar ter plekke tegenover iedereen wel even de les zou lezen.De beschuldiging deed pijn. Was respect tonen echt zwak? Het deed me twijfelen aan mijn manier van omgaan met anderen. Moest ik harder zijn? Toch besefte ik dat mijn aanpak meer opleverde: echte verbinding, begrip en verbetering.
Een breekpunt: hoe overbelasting mij leerde om mild te zijn
Het was een donkere avond in de staart van de coronapandemie. De lucht was zwaar en drukkend, net als mijn overweldigende emoties. Ik was mantelzorger, hield een bedrijf overeind en volgde intensieve therapie voor c-ptss. Tijdens een theaterles die ik gaf, viel een jonge vrouw me publiekelijk aan over een speloefening die we al zo vaak hadden gedaan. Haar woorden kwamen hard binnen. Mijn hoofd bonkte, mijn ademhaling was hoog en oppervlakkig. Ik hoorde haar, maar kon niet luisteren. Mijn schild was weg. Die nacht stortte ik in. Dat moment leerde me dat ik te hard was geweest voor mezelf. Ik had geprobeerd alles te dragen zonder te erkennen hoe zwaar het was. Mijn lichaam en geest riepen me tot de orde.
Hoe zachtheid mij hielp sterker te worden
De geur van lavendel en een warme kop thee brachten me langzaam terug naar mezelf. Dat had ik inmiddels geleerd: hoe ik mezelf terug kan brengen. Het proces om zacht te zijn en het als kracht te (h)erkennen, is lang en pijnlijk geweest. Ik ontdekte dat zachtheid geen zwakte is, maar een kracht die van binnenuit komt. Een zachte kracht die me overeind houdt in de zwaarste tijden.
Mildheid: De sleutel tot innerlijke balans
Vandaag leef ik met zachtheid en mildheid. Mildheid is voor mij de vriendelijkheid waarmee ik naar mezelf kijk. Het is het vermogen om fouten te accepteren, om niet altijd perfect te hoeven zijn. Het is de rust van een ochtendwandeling, het zachte geluid van bladeren die ritselen in de wind. Mildheid is de sleutel om trouw te blijven aan mijn zachtheid.
Een praktisch systeem voor zachtheid en zelfzorg
Ik heb voor mezelf een systeem ontwikkeld om alert te blijven op mijn eigen grenzen. Het begint met ademhalen, diep en bewust. Ik houd me aan mijn ochtend- en avondritueel en volg een signaleringsplan. Het helpt me te luisteren naar mijn lichaam, mijn emoties en mijn intuïtie. Elke dag opnieuw maak ik de keuze: ik kies voor zachtheid. Waar ik vroeger hard was voor mezelf bij emoties, zie ik nu signalen. Het betekent niet dat ik heb gefaald, maar dat ik beter voor mezelf mag zorgen. Alleen door mild te zijn, blijf ik trouw aan mezelf.
Zachtheid als kracht
Zachtheid is geen zwakte. Het is de kracht om mens te zijn, om te luisteren, om te voelen. Het is de keuze om kwetsbaarheid toe te laten, om verbinding te zoeken in plaats van strijd. En dat, dat is pas echt sterk.
Hoe ervaar jij zachtheid in je leven? Laat het me weten in de reacties!