Daar zit ik dan. In mijn luie stoel bij het raam, een kom warme soep in mijn handen. Buiten zakt de zon langzaam achter de bomen, en ik hoor de verre geluiden van kinderen die nog even hun laatste rondjes fietsen voor het avondeten. Met een lepeltje roer ik langzaam door de soep terwijl mijn…
Als klein meisje hoorde ik het vaak: “Wat ben jij lief.” Het klonk als een compliment, maar voelde als een grens. Hoe kon ik lief zijn zonder me zwak te voelen? Jaren later, met een eigen bedrijf en een flinke dosis ervaring, hoorde ik het weer: “Je bent veel te lief.” Die woorden bleven aan…