Ik ben altijd iemand geweest die hard werkte, hard was voor mezelf, en alles met volle kracht deed. Ik zong zelfs altijd heel hard. Het moest luid, sterker, en altijd net iets beter. Mijn leven voelde vaak als een podium waarop ik mezelf voortdurend moest bewijzen. Maar de laatste tijd ben ik begonnen met het ontdekken van iets heel anders, namelijk: zachtheid. En dát bleek een reis te zijn die me meer heeft geleerd dan ik ooit had kunnen bedenken.
Het begon met kleine signalen. Ik voelde me moe, overweldigd, en vaak niet goed genoeg, ondanks alle inspanningen. Dit gevoel bracht me uiteindelijk naar een plek waar ik mezelf mocht leren kennen op een manier die ik nooit eerder had ervaren. Bij de Hartemakerij, een plek voor creatieve therapie op een grote boerderij, tussen de geur van vers hooi en het zachte geluid van koeien in de verte, leerde ik om mild te zijn naar mezelf. Terwijl Sam, de vrolijke labrador, zijn kop op mijn schoot legde en een nestje kittens speelde in het zonlicht, werd ik geconfronteerd met een van mijn grootste uitdagingen: niet harder worden als het moeilijk wordt, maar juist zachter.
Het voelde kwetsbaar, alsof ik ineens zonder schild door het leven moest gaan. Maar tegelijkertijd ontdekte ik dat die kwetsbaarheid ook een enorme kracht met zich meebrengt.
Diezelfde week had ik zangles. Jazz. De opdracht was simpel: zacht zingen, blenden met de piano, en mijn stem gebruiken als een muzikaal instrument in plaats van het inzetten als een krachtpatser. Marco, mijn docent, liet me oefenen, langzaam en zo zuiver mogelijk. Noot voor noot. De warme klanken van de piano vulden de ruimte, en ik probeerde mijn stem er voorzichtig in te vlechten. Het was een wereld van verschil met hoe ik vroeger zong. Toen ging het om volume en presteren. Nu ging het om muzikaliteit en zuiverheid. Het voelde alsof ik mijn stem voor het eerst echt leerde kennen. Maar het was ook moeilijk. En confronterend. Zoals alles confronterend is, als je merkt dat je oude manier van doen niet meer voor je werkt. En de nieuwe manier nog niet in je systeem zit. Die nacht droomde ik dat iemand tegen me zei: “Je hakken op de grond, schoenen uit, en stevig blijven. Maar zachter, zachter…” Die woorden raakten me. Het ging niet alleen om zingen. Het was een les voor het leven.
Waarom is zachtheid en mildheid zo belangrijk?
Voor mij heeft het alles te maken met balans. Het leven vraagt soms om kracht, maar net zo vaak om ruimte en ontvankelijkheid. Zachtheid betekent dat je jezelf toestaat om te voelen, om kwetsbaar te zijn, en om te accepteren dat je niet alles hoeft te beheersen. Het is een vorm van kracht die vanuit binnenuit komt, in plaats van een kracht die je naar buiten toe laat zien. Zachtheid brengt verbinding — met jezelf en met anderen.
Dat weekje voelde ik me behoorlijk in de war. Het voelde alsof alle lagen in mij door elkaar werden geschud. Het leren om mild te zijn, de zachtheid in mijn zang, en de slechte nachten maakten alles intenser. Op een avond besloot ik mezelf te troosten met een stukje pure chocola, een warme kop thee met een vleugje honing, en een lang, dampend bad. Het zachte licht van kaarsen weerspiegelde in het water. Een heel klein gebaar, maar het hielp. Het was een moment waarop ik mezelf toestemming gaf om gewoon even te zijn, zonder oordeel. Ook dat is zachtheid. Mild zijn voor jezelf.
Deze reis naar zachtheid voelt nog steeds kwetsbaar. Maar het heeft me laten zien dat er kracht zit in zacht zijn. Dat het niet altijd harder, luider, of beter hoeft. Soms is het precies genoeg om gewoon te zijn, met alles wat je bent. En juist in die zachtheid vind ik nu mijn ware kracht.